Psycholog szkolny-mgr Ilona Besztak – POMAGA-RADZI-POLECA

 

Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją obchodzimy corocznie 23 lutego. Dzień ten został ustanowiony w 2001 roku przez Ministra Zdrowia w celu zwiększenia świadomości społeczeństwa o depresji, jak i zachęcenia chorych do leczenia. 

Depresja jest zaburzeniem psychicznym. Może polegać na zaburzeniu nastroju, apatii, zmęczeniu lub bólu. Depresję można stwierdzić, jeżeli objawy występują przez co najmniej dwa tygodnie. Okresowe poczucie smutku lub przygnębienia nie musi oznaczać depresji. Istnieje wiele różnych typów depresji, np. depresja poporodowa lub sezonowa. Smutek lub chandra nie oznaczają także depresji – może ona zostać zdiagnozowana jedynie przez odpowiedniego specjalistę.

Depresję u każdego może przebiegać inaczej. Charakterystyczne objawy tej choroby to: zmęczenie, przygnębienie i zmienność nastroju; rozdrażnienie i zaburzenie koncentracji; problemy ze snem – zarówno bezsenność, jak i nadmierna senność; zaburzenie nawyków żywieniowych, nadmierny spadek lub przyrost masy ciała; uczucie ciągłego zmęczenia, brak energii; apatia – brak aktywności; bóle – np. nerwobóle lub bóle głowy.

Depresję leczy się dzięki wizytom u specjalisty i odpowiednio dobranym lekom. Niestety, leki i terapia nie działają od razu – na ich efekt trzeba poczekać kilka tygodni, sama kuracja zaś trwa od kilku miesięcy do nawet kilku lat. Odpowiednie leczenie pozwala dojść do zdrowia i zmniejszyć ryzyko nawrotu choroby. Depresji nie można wyleczyć pozytywnym myśleniem – zaburzenie to wymaga wizyt u specjalisty. Nieleczona lub bagatelizowana choroba może prowadzić do poważnych konsekwencji.

Depresję może zdiagnozować i leczyć odpowiedni lekarz – psychiatra. W Polsce, w ramach ubezpieczenia zdrowotnego, darmową wizytę można umówić w dowolnej placówce Poradni Zdrowia Psychicznego. Jeżeli podejrzewasz, że Ty lub ktoś Ci bliski ma objawy depresji – skontaktuj się z odpowiednim specjalistą, np. z pedagogiem lub psychologiem szkolnym, który z pewnością Ci pomoże.

Depresja jest często bagatelizowana – lecz jest to prawdziwa choroba, dotykająca co 15 osobę na świecie (WHO, 2021)! Depresja, jak inne choroby i zaburzenia, nie są żadnym powodem do wstydu. Jak każda poważna choroba, depresja wymaga poprawnego leczenia.

Każda choroba wymaga leczenia przez odpowiedniego lekarza. Jeżeli nie jesteś pewny swoich dolegliwości – skontaktuj się z zaufaną, przeszkoloną osobą, np. psychologiem szkolnym lub lekarzem rodzinnym.

Jeżeli wstydzisz się rozmawiać o swoich problemach z osobami które znasz – skontaktuj się anonimowo z Telefonem Zaufania. Jest on w pełni anonimowy – jego numer nie pojawia się nawet na rachunkach od operatorów. Skontaktować można się także poprzez stronę internetową: www.116111.pl

 

 

Wsparcie psychologiczno-pedagogiczne – materiały informacyjne MEiN

Ministerstwo Edukacji i Nauki przygotowało cykl materiałów filmowych dotyczących wsparcia psychologiczno-pedagogicznego w szkołach. Są to rozmowy ze specjalistami, którzy na co dzień pracują z uczniami doświadczającymi różnych trudności. Co sprawia, że młody człowiek przeżywa kryzys psychiczny? Jakie są źródła problemów i jaką rolę odgrywają w nich rodzina i szkoła? Czy środowisko szkolne jest miejscem, gdzie uczeń może odnaleźć specjalistyczną pomoc? O tych i innych aspektach związanych z pomocą psychologiczno-pedagogiczną będą odpowiadać eksperci w kolejnych filmach. Pierwszy z nich dotyczy przyczyn problemów dzieci i młodzieży. Zachęcam do zapoznania się z cyklem filmowym.

Źródło: https://www.gov.pl/web/edukacja-i-nauka/wsparcie-psychologiczno-pedagogiczne–materialy-informacyjne-mein

Wykaz bezpłatnych telefonów z zakresu wsparcia psychologicznego i poradnictwa

W załączeniu przekazuję wykaz bezpłatnych telefonów – przydatnych infolinii z zakresu wsparcia psychologicznego i poradnictwa.

Ministerstwo Edukacji i Nauki wraz Funduszem Narodów Zjednoczonych na Rzecz Dzieci (UNICEF) oraz z Polskim Centrum Pomocy Międzynarodowej uruchomiło specjalną infolinię informacyjną dla ukraińskich uczniów, studentów oraz ich rodzin i opiekunów.

Infolinia działa od poniedziałku do piątku, w godz. 9.00 –17.00 pod numerem +48 22 100 13 00. Informacje dotyczące rozpoczęcia lub kontynuacji edukacji w polskich szkołach i na uczelniach są udzielane w języku ukraińskim, rosyjskim oraz polskim.

Infolinia powstała w ramach Memorandum o porozumieniu ws. przeciwdziałania wykluczeniu edukacyjnemu dzieci i młodzieży z Ukrainy. Dokument w tej sprawie został podpisany 8 czerwca br.

Źródło: strona internetowa MEiN.

Narodowy Fundusz Zdrowia we współpracy z Ministerstwem Zdrowia uruchomił program pilotażowy dla dzieci uzależnionych od nowych technologii cyfrowych. W 11 specjalistycznych ośrodkach najmłodsi i ich rodziny otrzymają bezpłatnie profesjonalną pomoc psychologiczną. Program to odpowiedź na problem uzależnień cyfrowych wśród dzieci i młodzieży. Zjawisko nasiliło się w czasie pandemii COVID-19. Działania mają wesprzeć uczniów i ich rodziców w walce z uzależnieniami od nowych technologii.

Celem programu jest m.in.:

  • ograniczenie negatywnych zachowań związanych z uzależnieniami cyfrowymi,
  • zwiększenie wiedzy w tym zakresie,
  • poprawa stanu zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży.

Pomocy w ośrodkach będą udzielali:

  • psycholodzy,
  • psychoterapeuci,
  • terapeuci środowiskowi.

Wybrane ośrodki na terenie całego kraju będą realizowały działania terapeutyczne skierowane do uczniów problemowo korzystających z nowych technologii oraz ich rodzin. W placówce będzie można skorzystać z diagnozy i porad psychologicznych, psychoterapii indywidualnej, rodzinnej i grupowej oraz terapii środowiskowej. Jeśli specjaliści uznają, że konieczna jest konsultacja z lekarzem psychiatrą, przekierują pacjenta do innej placówki. Pomoc jest bezpłatna.

Program pilotażowy trwa od grudnia 2021 do końca czerwca 2023 roku.

Aktualna lista ośrodków

Informację o świadczeniach można uzyskać także pod bezpłatnym numerem infolinii NFZ 800 190 590.

Ministerstwo Edukacji i Nauki przygotowało zestaw wskazówek i rekomendacji, które pomogą  w rozmowach o emocjach uczniów oraz informowaniu o aktualnej sytuacji w Ukrainie.

Nauczyciele, prowadząc rozmowę z uczniami, powinni pamiętać, aby nie wzbudzać niepotrzebnego lęku, a także pozwolić dzieciom i młodzieży mówić o swoich emocjach. Ważne jest wskazanie sposobów radzenia sobie w trudnej sytuacji, uwrażliwienie na korzystanie ze sprawdzonych źródeł informacji oraz kształtowanie postawy szacunku wobec innej narodowości.

W rozmowie z uczniami z Ukrainy, którzy na co dzień przebywają w Polsce, nauczyciele powinni uwzględnić m.in. ich potrzebę okazywania innych emocji oraz wzmacniać poczucie bezpieczeństwa. Istotna jest obserwacja dziecka pod kątem zapewnienia pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz ustalenie, czy dziecko i jego rodzina nie potrzebują pomocy.

W materiale znalazły się także wskazówki dotyczące wsparcia z dzieci z Ukrainy, które trafią do naszego kraju w wyniku eskalacji działań zbrojnych. W rekomendacjach podkreślono, że pomimo bariery językowej należy wprowadzić skuteczny sposób i formę porozumiewania się z uczniami i ich rodzinami, aby poznać ich potrzeby oraz udzielić odpowiedniego wsparcia. Z punktu widzenia budowania poczucia bezpieczeństwa kluczowe będzie pełne włączenie tych uczniów w życie szkoły oraz środowiska lokalnego.

Materiały

Jak rozmawiać z dziećmi i uczniami na temat sytuacji w Ukrainie – rekomendacje dla nauczycieli i pedagogów szkolnych
Jak​_rozmawiać​_z​_dziećmi​_i​_uczniami​_na​_temat​_sytuacji​_w​_Ukrainie​_–​_rekomendacje​_dla​_nauczycieli​_i​_pedagogów​_szkolnych.pdf 0.16MB

Pomoc psychologiczna dla uchodźców

Fundacja Ocalenie, pomoc psychologiczna, prawna: cpc@cpc.org.pl

Polskie Forum Migracyjne – wsparcie psychologiczne i interwencyjne: +48 669 981 038, w języku ukraińskim i rosyjski (telefon działa w poniedziałki w godz. 16-20, w środy w godz. 10-14 i w piątki w godz. 14-18).

Fundacja Nagle Sami – pomoc psychologiczna przez telefon: 800 108 108, w języku ukraińskim, rosyjskim i polskim (telefon działa w poniedziałki i wtorki w godz. 17-20).

Centrum Medyczne Damiana – bezpłatny telefon wsparcia: 22 566 22 27, w języku polskim, ukraińskim i rosyjskim (telefon działa codziennie, w godz. 8-20).

Rzecznik Praw Dziecka – 800 121 212, od 2 marca – wsparcie w języku ukraińskim i rosyjskim.

Podręcznik dla dzieci

Fundacja Wolność i Demokracja – „Raz, dwa, trzy i po polsku mówisz Ty!”

 

Dzieci i młodzież, a także ich rodzice mają zapewnione wsparcie w formie bezpłatnej infolinii czynnej 7 dni w tygodniu. To Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka 800 12 12 12. Pod tym numerem telefonu młodzi ludzie, a także ich opiekunowie mogą otrzymać bezpłatne i profesjonalnie wsparcie psychologiczne. Do dyspozycji dzieci i młodzieży jest także czat internetowy. Zarówno telefon zaufania, jak i czat zapewniają pełną dyskrecję oraz anonimowość i są dostępne siedem dni w tygodniu przez całą dobę.

Czat internetowy – dodatkowe wsparcie

Oprócz wsparcia telefonicznego można też napisać do ekspertów na czacie internetowym. Pod adresem https://czat.brpd.gov.pl/ dyżur pełnią eksperci z zakresu prawa, spraw socjalnych, edukacji i wychowania oraz ochrony zdrowia.

Oprócz codziennego, całodobowego wsparcia psychologicznego i kryzysowego można uzyskać również wyczerpujące informacje dotyczące obowiązujących przepisów i procedur. Harmonogram dyżurów jest dostępny na stronie https://brpd.gov.pl/2022/01/10/rozszerzenie-pomocy-ekspertow-dzieciecego-telefonu-zaufania/
Więcej informacji na temat Dziecięcego Telefonu Zaufania można znaleźć na stronie Rzecznika Praw Dziecka.

Bezpłatna infolinia dla dzieci, młodzieży i opiekunów – wsparcie psychologiczne w sytuacji kryzysu.

Zachęcamy uczniów przeżywających lęki, napięcia emocjonalne, kłopoty i trudności wpływające na zdrowie psychiczne do skorzystania z bezpłatnej infolinii Rzecznika Praw Dziecka 800 12 12 12. Pod tym numerem telefonu młodzi ludzie, a także ich opiekunowie otrzymają bezpłatne i profesjonalnie wsparcie psychologiczne. Do dyspozycji dzieci i młodzieży jest także czat internetowy. Zarówno telefon zaufania, jak i czat zapewniają pełną dyskrecję oraz anonimowość i dostępne siedem dni w tygodniu przez całą dobę.

 Telefon zaufania i bezpłatny czat internetowy dla uczniów przeżywających trudności

Młodzi ludzie, którzy przeżywają trudności wpływające na zdrowie psychiczne, mogą skorzystać z bezpłatnego telefonu zaufania Rzecznika Praw Dziecka. Dzwoniąc pod numer 800 12 12 12, otrzymają profesjonalne wsparcie psychologiczne. Rozmówcy będą mieli zapewnioną dyskrecję i anonimowość

Dzieci i młodzież mogą skorzystać także z czatu internetowego. Nie wymaga on logowania oraz instalowania żadnej aplikacji.

Telefon i czat są czynne przez całą dobę, siedem dni w tygodniu! 

Więcej informacji na temat Dziecięcego telefonu Zaufania można znaleźć na stronie Rzecznika Praw Dziecka.

Telefonem zaufania Rzecznika Praw Dziecka od 1 listopada zastąpił ogólnopolską infolinia dla dzieci i młodzieży oraz ich opiekunów POMAGAMY (800 800 605).

 

 

Miesiąc listopad to czas wspominania naszych najbliższych, których dziś z nami nie ma. To czas zatrzymania się i refleksji. Czas zadumy nad sensem życia i śmierci oraz przemijania. W tym okresie ponownie przeżywamy emocje związane z doświadczoną stratą. Wraca do nas poczucie niesprawiedliwości, żalu, smutku, złości, czy też bezsilności wobec nieodwracalnych zdarzeń.

Śmierć i żałoba w naszej społeczności to tematy tabu. A przecież każdy z nas kiedyś doświadczył utarty drugiej osoby: babci, dziadka, rodzica, rodzeństwa, dziecka, przyjaciela… Śmierć jest, na co dzień. Każdy z nas rodzi się by żyć, żyje, by umierać. Nie mówimy o śmierci, kryjemy śmierć, ponieważ sami nie potrafimy o niej rozmawiać. Nie bójmy się tego tematu. Trzeba rozmawiać, by poradzić sobie ze stratą, a przede wszystkim, po to, aby nasze dzieci, nie zostawały z tym tematem same. Nie musimy być odporni, ale w miarę możliwości przygotowani do różnych sytuacji życiowych.

Żałoba tradycyjnie rozumiana jest, jako okazywanie na zewnątrz tego, co się dzieje z kimś, kto stracił bliskiego. Jest to czarny ubiór, płacz, smutek. Z pojęciem żałoby ściśle związane jest pojęcie straty. Choć żałoba, a przeżywanie straty to dwa zupełnie inne pojęcia. Strata jest to wewnętrzny stan przeżywania związany z utratą bliskiej osoby. Jest to nasza wewnętrzna reakcja na stratę.

Żałoba to naturalny proces, pojawiający się po śmierci bliskiej osoby. Dotyczy zarówno dorosłych, jak i dzieci. Dziecko niezależnie od wieku przeżywa stratę, przy czym u niego proces żałoby przebiega w sposób bardziej skomplikowany, niż u osoby dorosłej. Dziecko i śmierć to tematy, które wydają się być nam od siebie oddalone. Nic bardziej mylnego. Dziecko, nastolatek ma prawo przeżyć żałobę. Nieprzeżyta żałoba kiedyś się odezwie – powie: jestem, nie przeżyłaś mnie. Dorośli, którzy są w najbliższym otoczeniu mają za zadanie pomóc dziecku, przejść ten niełatwy etap. Proces żałoby jest dla nas drogą. Jedni mają tę drogę prostą i wychodzą z żałoby szybko, zaś inni mają tę drogę pokręconą. “Dziecko ma krótkie nóżki i przechodzi ją dłużej, niż dorośli”. Dziecko przeżywa krańcowo trudne emocje i często zostaje w nich samo. Najbliżsi unikają tematu, udają, że nic się nie zmieniło, chcą chronić dziecko, myśląc o tym, żeby najszybciej zapomniało o trudnym wydarzeniu. W efekcie braku odpowiedniego wsparcia dochodzi do patologizacji procesu żałoby – żałoba trwa dłużej, bądź też zostaje wyciszona, by kiedyś dać o sobie znać, powodując problemy na przestrzeni całego życia. Nie jest sposobem nie mówić o niej, ale sposobem jest uspokoić dziecko. Śmierci nigdy nie zrozumiemy, ale możemy pomóc zrozumieć dziecku sytuację z nią związaną. Możemy porozmawiać z młodym człowiekiem: „Jak wspomina osobę zmarłą?”, „Co jest fajnego we wspomnieniach z osobą zmarłą?”, „Co jest smutnego w tej żałobie”?, „Co chciałaby powiedzieć osobie zmarłej?”, „Za co chciałaby przeprosić osobę zmarłą?” itp.

Dorośli mają przewagę w przeżywaniu starty, bo są już dojrzali, ukształtowani emocjonalnie, dlatego mogą lepiej radzić sobie z żałobą. Dorosły w żałobę wchodzi tak jakby skakał w morze – wchodzi cały i zmaga się z falami. Dziecko wchodzi w żałobę jak do kałuży, wchodzi i wychodzi z niej, przez co długo ją przeżywa. Dziecko tracące bliskiego nie zawsze potrafi i chce rozmawiać o swoich uczuciach. Często nie umie jeszcze poradzić sobie z emocjami wywołanymi sytuacją trudną. Ponadto, na całe spektrum emocji i reakcji towarzyszących samej stracie nakładają się zjawiska związane z naturalnym procesem rozwojowym. Co w efekcie może potęgować te reakcje i skalę przeżywanych emocji przez dziecko.

Dziecko/nastolatek może reagować na śmierć w prawidłowy i nieprawidłowy sposób. Bez względu na wiek dziecka można wyróżnić następującą grupę zachowań towarzyszących stracie.

Przykłady prawidłowych reakcji emocjonalnych Przykłady prawidłowych reakcji poznawczych
  • zaprzeczenie,
  • poczucie winy,
  • gniew,
  • obwinianie innych,
  • lęk,
  • płacz,
  • zachowania agresywne i buntownicze,
  • trudności z kontrolowaniem emocji,
  • wahania nastrojów,
  • kłótliwość, konflikty,
  • zaburzenia snu,
  • zaburzenia apetytu.
  • spowolnienie w przyswajaniu wiedzy,
  • pogorszenie ocen,
  • spowolnienie procesów myślowych, rozkojarzenie,
  • zaburzenia koncentracji uwagi, planowania,
  • zanik zainteresowań,
  • pogorszenie kontaktów z innymi,
  • zaniedbanie własnych spraw.

Powikłanie procesu żałoby wiąże się z nietypowym reagowaniem dziecka na doznaną stratę. Przyczyn tego należy upatrywać w indywidualnych cechach dziecka, wzorcami zachowań, które już zostały nabyte, ale też z zachowaniami dorosłych w tej konkretnej sytuacji.

Nieprawidłowe reakcje dorosłych, które mogą prowadzić do zakłóceń w zachowaniu dzieci:

  1. ignorowanie reakcji dziecka – objawów żałoby (np. brak przyzwolenia na smutek),
  2. ukrywanie faktu śmierci, co powoduje niezrozumienie sytuacji przez dziecko (zagubienie, gdy rodzina traktuje śmierć, jako temat tabu),
  3. nieprawdziwe wyjaśnienia takie jak „mama stała się gwiazdką na niebie”, mogą wprowadzić niejasność w konkretnym myśleniu dziecka i tworzyć złudną nadzieję,
  4. dziecko naśladuje opiekunów w swoich reakcjach na śmierć – modelowanie zachowania (wzory zachowań od żyjących dorosłych i rodzeństwa),
  5. nie okazywanie wsparcia jest najważniejszą przyczyną zaburzeń.

Czego potrzebuje dziecko przeżywające żałobę? 

  1. zapewnienia bezpieczeństwa i spokojnej atmosfery w swoim otoczeniu,
  2. szczerej rozmowy (gdy zgłosi taką chęć),
  3. cierpliwości ze strony innych,
  4. szacunku dla własnych przeżyć,
  5. zrozumienia i optymalnej tolerancji dla nieadekwatnych reakcji (tak samo jak „nieadekwatna” była tragiczna sytuacja, jaką musiało przeżyć),
  6. realnych obietnic (bez oszukiwania dziecka np., że to się nigdy nie wydarzyło, że zmarła mama powróci),
  7. empatii, wczuwania się w stan emocjonalny,
  8. modelowania, czyli wzorowania się na postępowaniu dorosłego w trudnej sytuacji.

Jakie wyzwania stoją przed dzieckiem i jego bliskimi po śmierci bliskiej osoby?

  • przyjęcie realności śmierci i wynikających z tego konsekwencji,
  • wspólne dzielenie się ze sobą doświadczeniem utraty (co oznacza, także zarówno podjęcie rytuałów żałoby, takich jak: pogrzeb, odwiedzanie grobu czy innych, indywidualnych, tradycyjnych dla danej rodziny),
  • znacząca jest rozmowa o doznanej stracie na różnych etapach procesu żałoby. Silne emocje mogą pojawiać się u poszczególnych osób w rodzinie w różnym czasie.
  • przekształcenie systemu rodzinnego w taki sposób, aby zadania osoby zmarłej zostały przejęte przez określonych członków rodziny, co często wiąże się z modyfikacją jej struktury,
  • zaangażowanie się w nowe relacje i kontynuowanie własnych planów i celów życiowych – „prowadzenie normalnego trybu życia”.

Podsumowując:

  1. Nie oszczędzajmy dziecku sytuacji straty – dorośli często nie zdają sobie sprawy w ilu sytuacjach dzieci mogą przeżywać proces żałoby (np. śmierć ukochanego zwierzaka, wyjazd rodzica za granicę, rozwód rodziców, utrata kontaktu z najbliższym przyjacielem).
  2. Jedyna i słuszna decyzja, jaką możemy podjąć, to sposób, w jaki pomożemy dziecku uporać się ze stratą – pomijając ten obowiązek zostawiamy dziecko sam na sam z dylematami życia i śmierci.
  3. U dzieci obserwuje się takie same reakcje na stratę jak u dorosłych. Sposób przejścia żałoby przez dziecko wpływa znacząco na jego dalszy rozwój.
  4. Dzieci, choć mogą odczuwać to samo, co dorośli, nie będą umiały wyrazić tego w ten sam sposób – każde dziecko, które jest wystarczająco dojrzałe, aby pokochać drugiego człowieka, będzie w stanie przeżywać żałobę, jednak niekoniecznie będzie umiało to zakomunikować jak dorosły człowiek.
  5. Dzieci z natury nie potrafią długo zajmować się smutkiem – dlatego ich proces żałoby może długofalowy, ponieważ na przemian mogą tego tematu unikać i do niego wracać.
  6. Dziecko komunikuje się ze światem za pomocą zabawy – dlatego wiele oznak żałoby można zauważyć podczas zabaw z nim, gdy np. będzie próbował bawić się w pogrzeb, aby zapanować samodzielnie nad trudnymi dla niego sytuacjami.

Każda chwila jest nieodpowiednia do pożegnania się z bliskimi, ale każda jest odpowiednia do przytulenia ich myślami, więc zatrzymaj się i wróć pamięcią do tych najlepszych wspomnień.

 

 

 

 

Depresja młodzieńcza-ROZUMIESZ -POMAGASZ

Według badań zaburzenia są diagnozowane u 19-32% nastolatków w wieku 13-17 lat. Najważniejszą „broń” w walce z chorobą stanowią wiedza, wczesna diagnoza oraz odpowiednie leczenie. Szacuje się, że ryzyko wystąpienia schorzenia jest znacznie częstsze u dziewcząt – w okresie adolescencji dziewczynki chorują 2 razy częściej niż chłopcy. Nauczyciele mają duży wpływ na podopiecznych, mogą co dzień obserwować ich zachowania , a co za tym idzie – dostrzec niepokojące objawy. Właśnie dlatego zachęcam Państwa do skorzystania z materiałów edukacyjnych dotyczących depresji młodzieńczej. Pakiet zawiera: scenariusze lekcji, przewodnik metodyczny, kartę pracy do zajęć, poradnik edukatora oraz zestaw kart do ćwiczeń. Materiały powstały we współpracy z Instytutem Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Stanowią element kampanii informacyjno-edukacyjnej „Depresja. Rozumiesz – Pomagasz” realizowanej przez Ministerstwo Zdrowia.

Pakiet materiałów edukacyjnych oraz więcej na ten temat znajdziesz na stronie:https://wyleczdepresje.pl/depresja-mlodziencza/

Jak wspierać dzieci w radzeniu sobie z lękiem przed koronawirusem?

Dziś to pytanie zadaje sobie wielu rodziców. Umieszczone poniżej sugestie i wskazówki przygotowane przez szkolną psycholog  mgr Annę Olszak-Pluta mogą okazać się pomocne w zetknięciu z tym problemem.

W cieniu koronawirusa-tekst

Zadania psychologa w szkole

Pracę psychologa w szkole określa rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej. Według aktualnych przepisów do obowiązków psychologa zatrudnionego w szkole  należy:

1) prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia przyczyn niepowodzeń edukacyjnych oraz wspierania mocnych stron uczniów;
2) diagnozowanie sytuacji wychowawczych w przedszkolu, szkole w celu rozwiązywania problemów wychowawczych oraz wspierania rozwoju uczniów;
3) udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb;
4) podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży;
5) minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku szkolnym i pozaszkolnym uczniów;
6) inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych;
7) pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów;
8) wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.